Stimplað út fyrir áhorf-eða í boði viðskiptavina?

Langar til að vita hvernig sagan er á þessum vinnustöðum, stimpluðu starfsmenn sig úr vinnu til að fylgjast með eða er það kúnninn þeirra sem borgar glápið þeirra? Bara spá...

Verkfall vegna handboltans

Mega starfsmenn tjá sig um einstök mál?

Oft þegar viðkemur þessari stofnun í fjölmiðlum og starfsmenn beðnir skýringa þá bera þeir fyrir sér þeir megi ekki tjá sig um einstök mál. Er þetta þá ekki algilt? Sjálfur skil ég ekki þessa reglu og vildi helst að hafa þessi mál fyrir opnum tjöldum kjósi einstaklingar sem málin varða svo-því þó einstaklingar hafi ekki efni á góða lagalega hjálp má vera að samborgarar sjá pott brotinn og bendi á mistök-sem 'kerfið' er ekki laust við. 

Hvað varðar að sanna trygga framfærslu, er ekki bara hægt að gera eins og sumir víkingar og slá einhver stór lán og leggja inn á bankareikning? Er hægt að tryggja einhverjum 'trygga' framfærslu á þessum tímum þegar atvinnuleysi, niðurskurður o.þ.h. ríkir hér? Þá má viðkomandi búa við það næstu fjögur ár að sækja um leyfi á ársgrundvelli og vona honum verði ekki synjað-en geta menn nú tekið föggur sínar og byrjað upp á nýtt annars staðar eftir 1-2 ár eins og ekkert hafi í skorist?-glaður er ég að þurfa ekki að búa við slikt óöryggi og sannar að betra er að vera fæddur hér eða vera Evrópubúi sem við eigum svo margt sameiginlegt með-eða þannig?

Frost getur dvalið hér áfram

Afþreying fyrst, réttindi og heilsa síðast

Nú finnst mér þetta alvarlegt mál sem upp er komið. Ég hef verið innan um útlendinga hérlendis og þegar þeir hafa lent í vandræðum hefur oft fyrsti staður sem þeir leita gjarnan til í réttindamálum var Alþjóðahús. Þar á meðal má nefna málefni innflytjenda gagnvart Útlendingastofnun. Reynsla mín af þeirri stofnun er að hún er ekki að standa sig alveg í sínu leiðbeinandi hlutverki eða þá að taka afstöðu til allra þátta í málum sem snerta leyfi innflytjenda og gætu haft veigamikil áhrif á niðurstöðu þeirra.

Þegar innflytjendur, eða efnalitlir Íslendingar þeim tengdar greinir á við stofnunina um ákvarðanir, hvert leita þeir þá til? Jú, til Alþjóðahús. Þetta er nauðsynlegt 'tæki' fyrir þá, enda er ljóst að frammi fyrir stjórnvöldum eins síns liðs eiga þeir litla möguleika á að vita rétt sinn allann og verja sig. Ef stofnun færi alveg eftir reglum þá væru kærumál eflaust færri sem gefnar eru út, en þetta virðist allt viljandi gert til að tefja fyrir og auka óþægindi og tjón á hendur lítilmagna.

Það eitt að þurfa að kæra til að ná fram rétti sínum og bíða eftir úrskurðum felur í sér tjón sem þessi stofnun vegna rangra ákvarðanna-og þá t.d. vegna þess hún vanrækti að taka afstöðu til einhverra laga eða ákvæða í dvalarleyfisumsóknum eins og fyrr er greint. Venjulegt fólk, s.s. leikmenn, þarf að vera ansi duglegt að kynna sér Útlendingalögin og öll þau ákvæði sem gilda til að komast að því hver réttur þeirra er í raun.

Nú þar sem þetta tæki er dottið út má kannski vænta þess að Umboðsmaður Alþingis fái fleiri mál til sín sem hafa tekið sinn tíma og fengið afgreiðslu með synjunum hjá Dómsmálaráðuneytinu  og Útlendingastofnun. Það þyrfti þá að fara efla það embætti frekar-nema 2 síðastnefndu stofnanir eru það mikið 'sveltar' að þær nái ekki að sinna 'hæfilegum' afgreiðslutíma. Kannski þetta fari að verða eins og með nefnd sem fjallaði um málefni atvinnuleysistryggingasjóðs þar sem ýmis mál voru orðin nokkurra ára gömul og fengu engin lok, en sú nefnd var leyst og önnur skipuð í staðinn af Dómsmálaráðuneytinu-það fylgir reyndar ekkert sögunni hver þessir starfsmenn sem voru í nefnd fóru-eða hvort endurskipaðir í hina nýju nefnd. En það er önnur saga.

Þetta hlutverk sem Alþjóðahús hefur sinnt, eftir því sem ég veit til vel, ætti eiginlega að vera innbyggt í réttarkerfinu. Réttindi fólks, hvort sem um ræðir útlendinga eða Íslendinga er þannig mál að það ætti að vera sjálfsagt mál að fólk eigi óhindraðan aðgang. Stjórnvöld hafa sína launaða starfsmenn til að fara eftir lögum og fá greitt fyrir, en einn lítil maður hefur má síns lítils gegn svona miklum öflum og í sumum málum veit hann einfaldlega ekki um rétt sinn - og þá getur líka verið að stjórnvald er að brjóta rétt hans án þess að vita af því.

Ef við viljum setja hlutina í samhengi við fjárhæðir og teljum ekki eiga efni á, þá mætti taka sem dæmi að við erum að eyða kringum 800 milljónir í rekstrarkostnað Sinfóníuhljómsveitar-erum að tala um 80-100 starfsmenn og húsnæði. Þetta mál Alþjóðahús snýst um einhverjar 10-30 milljónir er það ekki? Er ekki mikilvægara að fræða og hjálpa fólki um rétt sinn heldur en einhver afþreying sem eflaust fáir geta notið hvort sem er þar sem margir eru í bullandi skuldum eða vilja frekar eiga fyrir mat? Væri ekki rétt minnka reikning um helming og senda starfsmenn í hljómsveitinni í frí-það eru hvort sem er þó nokkrir með önnur störf-og borga þeim, tja, 2 milljónir á mann þetta árið? Við getum þá nýtt húsnæði þeirra til atvinnuskapandi hluta. En eins og fram hefur komið í fréttum um niðurskurði í heilbrigðismálum þá er eitthvað verulega að í forgangsröðun okkar, kannski er það endurspeglun af því hvernig viðhorf okkar er almennt-eða er þetta bara hugsunarleysi æðri valda?

Við erum líka að skera niður í heilbrigðisgeiranum-en nei, við munum samt halda þessari 'menningarstarfsemi' á floti sem einhverjir einstaklingar sem enn hafa fé til fé og eru ekki í neinni 'súpu' geta notið. Sumir þessara sömu einstaklinga vilja kannski frekar njóta góðra tónleika en að sjá þetta sparað í verðugri verkefni t.d. réttarfar eða heilbrigðiskerfi. Við erum einnig að eyða peningum í 'Fjölmenningarsetur'. Það er örugglega ágætt mál, en ég veit lítið sjálfur um þetta setur eða hvaða gagn það yfirleitt gerir t.d. innflytjendum. Mér sýnist þetta meira 'sjónarspil' og óþarfa eyðsla. Við höfum öll æði misjafna menningu en nú á þessum tímum blæðum við öll og hegðum okkur frekar eins sem manneskjur, afþreying og það að vekja athygli á ólíkri menningu má bíða betri tíma.

Ef menn efast eitthvað um aðgengi að kerfinu og nauðsyn þá fann ég hér ágætis grein á netinu, vel orðuð og stutt eftir Laufeyju Helgu Guðmundsdóttur: "Aðgengi að íslenska réttarkerfinu; Lok, lok og læs og allt í stáli, lokað fyrir Páli?"

Og að lokum er partur úr grein eftir Einar SKúlason: "Ástandið er alvarlegt í samfélaginu og við slíkar aðstæður er mesta hættan á því að einstakir hópar þess gleymist, sérstaklega þeir hópar sem eiga sér ekki nægilega sterka talsmenn og ítök í þeim öflum sem eru ráðandi hverju sinni. Þá sýnir reynsla annarra þjóða að neikvæðni og andúð í garð innflytjenda getur aukist gríðarlega þegar kreppir að í samfélaginu og þess vegna mikilvægt að gleyma þeim ekki."

(http://www.pressan.is/Pressupennar/LesaEinar/um-gleymda-hop-johonnu)

 Um þróun frá Rauða Kross til Alþjóðahús: http://raudakrosshusid.is/Apps/WebObjects/RedCross.woa/wa/dp?id=1001254&detail=1001075

Öllu starfsfólki Alþjóðahúss sagt upp

Gagnrýnendur gerast starfsmenn gagnrýndu

Eitthvað þykir mér það spaugilegt ef ekki skrýtið þegar gagnrýnendur ákveðinnar stofnunar eru síðan skipaðir starfsmenn hennar skömmu seinna. Er hægt að vænta þess menn gæti hlutleysis ef þetta gerist samtímis-t.d. var Rósa hér skipuð í embættið frá og með 1. júlí, en hefur sennilega lagt inn umsókn um starf forstjórastöðuna áður-ef ekki meðan nefnd var að störfum. Hvað finnst ykkur?

Leggja til úrbætur í málefnum hælisleitenda

Hvenær?

Tók þetta óvenjulega langan tíma að komast að þessari niðurstöðu-í ljósi allra gagna sem fyrir lágu. Hvenær hættir hann þá í raun? - á þessari öld? Fær hann að skrifa sinn eigin starfslokasamning kannski og ráða dóttur sína eins og annar bloggari skrifaði? Hættir hann öðru hvoru megin við næstu mánaðarmót?-orðalag sem segir mann alltént ekki neitt.

Gunnar hættir sem bæjarstjóri

Heimsóknarréttur ættingja utan EES skertur til ættingja innan EES

Nýlegt dæmi rakið um hvernig kerfið er félagslega fjandsamlegt félagslegum rétti einstaklinga þó kveðið sé á um annað í furðulegum reglum.

Móðir stúlku fær íslenskan ríkisborgararétt  - og auðvitað farið erfiðari leiðina í því og ekki var það veitt af Alþingi 1,2 og 3 með klíkuskap. Þar með mundi ég nú telja að hún öðlaðist sama rétt og aðrir EES þegnar og um þá gilda samningur um 'Frjáls för launafólks'. Hann felur m.a. í sér eftirfarandi:

"Ríkissborgarar EES-ríkis eiga rétt á því að njóta sömu félagslegra réttinda og skattaívilnana og innlent launafólk.

...

Samkvæmt EES-samningnum hafa eftirfarandi einstaklingar, óháð þjóðerni, rétt til að koma sér fyrir hjá launamanni sem er ríkisborgari EES-ríkis en starfar á yfirráðasvæði annars EES-ríkis:

a. maki hans ásamt afkomendum þeirra sem eru yngri en 21 árs eða eru á þeirra framfæri, og
b. ættmenn launamanns og maka hans að feðgatali sem eru á þeirra framfæri.

Stjórnvöldum í EES-ríkjum ber að auðvelda þeim aðstandendum, sem ekki eru taldir upp hér að framan en eru á framfæri launamanns sem að framan er getið eða hafa búið undir sama þaki í landinu sem hann kom frá, að koma til ríkisins."

(http://www.asi.is/desktopdefault.aspx/tabid-275//369_read-764/ )

Nú vill svo til konan á dóttur, sem reyndar hefur verið hér á landi áður og haft dvalarleyfi áður. Ekki reyndist unnt að fá útgefið dvalarleyfi handa dótturinni hér lengur þó - einfaldlega þar sem hún kláraði að taka stúdentspróf og gat þá hvorki verið áfram á námsmannaleyfi nema fara í frekara nám eða finna vinnu en það var ekki hægt þar sem einstaklingar utan EES hafa forgang í 'ósérhæfð' störf-(jájá..fjölmenningarsamfélag, tveir hópar-ólíkur réttur).

Dótturinn þurfti því að yfirgefa landið og var þá búinn að vera í einhverja mánuði þar í Asíulandi.  Þá vill hún heimsækja móður sína og sækir um ferðamannaáritun sem hefði gefið henni leyfi til að heimsækja og vera hjá móður sinni í hámark 3 mánuði-eða 90 daga eins og þeir túlka mánaðarlengd í reglum. Eftir langa bið-6 vikna bið hjá dönsku sendirráð, þó það hefði átt að taka 4 vikur skv. heimildum hér þá fékk hún synjun.

Fyrir utan það að koma mér á óvart að svona skuli gert - að meina fjölskyldumeðlimum að heimsækja foreldra sína þá virðist þetta líka vera í mótsögn við reglu að ofan þar sem stúlkan hafði  búið með móðurinni undir sama þaki áður en þau komu til landsins og eftir-þ.e.a.s. "Stjórnvöldum í ....búið undir sama þaki." Ennfremur eru þetta ekki sjálfsögð félagsleg réttindi einstaklings-að fá að sjá börnin sín?

Hvernig stendur á þessu?

(Og þarf ekki að taka það fram eins og í öðru bloggi að í þessum reglum EES virðist ekki vera mismunun á einstaklingum sem hafa verið EES launþegar skemur en 5 ár og hinum sem hafa verið lengur)

Einu svörin sem hafa fengist frá lærðum aðila eru á þessa leið: "það er alvanalegt að synjað sé um vegabréfsáritun þegar um er að ræða ungan, ógiftan einstakling, eins og ég sagði eru þetta samræmdar Schengenreglur."

Mundi það ganga betur fyrir einstaklinginn þá að gifta sig áður en hann kemur til landsins? Kannski líka að eiga börn til að gera heimsókn hingað til móðurinnar erfiðari-hver mundi þá sjá um börnin á meðan ef þyrfti að skilja eftir í heimalandinu? Er einhverjum þjóðfélagslegum verðmætum stefnt í hættu þó maður einn fái að heimsækja foreldra sína?

Forgangur ríkisborgara innan Evrópska efnahagssvæðisins undirstrikaður enn frekar

Á vef Félags-og Tryggingamálaráðuneytis í fréttatilkynningu frá 3. maí 2005 er að finna þessa fréttatilkynningu:

"Forgangur ríkisborgara innan Evrópska efnahagssvæðisins undirstrikaður enn frekar

Með lögum þessum er forgangur ríkisborgara ríkja innan Evrópska efnahagssvæðisins undirstrikaður enn frekar. Með samningnum um Evrópska efnahagssvæðið hafa íslensk stjórnvöld skuldbundið sig til að skapa skilyrði fyrir fulla atvinnu, bætt lífskjör og starfsskilyrði á svæðinu. Í skuldbindingum íslenskra stjórnvalda felst að þau veiti launamönnum sem eru ríkisborgarar aðildarríkjanna forgang að innlendum vinnumarkaði. Verður þeirri stefnu áfram framfylgt við framkvæmd laga um atvinnuréttindi útlendinga og atvinnurekendur hvattir til að leita eftir vinnuafli á sameiginlegum innri markaði."

Mér finnst þessi grein vera í mótsögn við sjálfa sig. Spurning höfundar er þessi. Hvernig á samfélag að verða betra þegar uppruni en ekki hæfni einstaklings ræður því hvort hann fái tiltekið starf á Íslandi? Ég er aðallega hugsa þetta í samhengi við einstaklinga utan EES sem fyrirtæki vill hafa áfram í vinnu en ekki gengið að endurnýja árlega atvinnuleyfið út af þessari fáranlegri stefnu sem Vinnumálastofnun er sífellt að vísa til við veitingu atvinnuleyfa til starfsfólks utan EES. Forgangur út af uppruna-hver er höfundur að svona stefnum eiginlega! Á erfitt með að skilja hvernig samningur sem á rætur að rekja til Evrópu - þar sem maður skyldi ætla að mannréttindi er í hávegum höfð - skuli hafa orsakað þessa stefnu á Íslandi-en miða við allt annað frá stjórnmálamönnum hér þá kannski kemur þetta ekki mjög á óvart.

Skv. þessu má ekki ráða einstakling utan EES nema sýnt þyki að ekki hafi fundist einstaklingur innan EES í starfið. Það þýðir að fyrirtæki þurfa þá að leggja á sig kostnað við að finna og jafnvel flytja fólkið hvar sem það síðan finnst á EES svæðinu. Hvort það sinnir starfinu jafnvel er annað mál. Allt þetta þegar á staðnum var fyrir einstaklingur með reynsluna fyrir hendi, kunni íslensku en bara hafði ekki rétta upprunann! Hvernig á þjóðfélag að tryggja bætt lífskjör þegar jafnvel samkeppnishæfni einstaklinga er gerður að engu í nafni uppruna þess?

Ég er í sjálfu sér ekkert að mæla með að 'opna' endilega allt landið-en vil að við sýnum öllum útlendingum lagalegt jafnræði óháð uppruna og láta fólkinu hér ráða því hvern það telur best til fallinn í störfin og halda áfram að leyfa þeim sem vel hafa reynst áfram en að fara skipta þeim út fyrir EES einstaklinga sem eru nýtilkomnir. Einstaklingar sem hafa kannski engar áætlanir gert um framtíð hér eins og aðrir sem hafa verið hér lengur. Afskipti svona laga er allt að því móðgandi-þau eiga segja mönnum hvern best er að ráða!? Þessi stefna er félagslega, efnahagslega og mannréttindalega röng.

Ættum að skoða 'Lögin um útlendinga' og breyta þeim síðan í samstarfi við Mannréttindaskrifstofu Íslands-ég neita að trúa því að aðild að EES mundi leggjast gegn lögum sem síðan yrðu samin með hliðsjón af mannréttindum. EES hlýtur í það minnsta að viðurkenna almenn mannréttindi og þessi skrifstofa hefur nú þegar skrifað umsagnir um þessi lagafrumvörp og gagnrýnt þau-væri ekki fínt að nýta sér störf skrifstofunnar við gerða nýrra laga?

Fólk innan EES hefur þegar oft forskot á aðra einstaklinga (t.d. út frá menningu og skilyrðum til dvalar hér), og við getum áfram tryggt frelsi launþega til flutninga innan Evrópska efnahagssvæðisins. Við verðum að koma þessu á sjálf þar sem útlendingar munu ekki berjast fyrir þessu sjálfir. Merkilegt er að fyrstu lexíurnar sem við kennum þeim úr íslensku samfélagi er að við stundum ójöfnuð gagnvart þeim. Er það vel til þess fallið að vekja þeim traust í okkar garð?

"hvattir til að leita eftir vinnuafli á sameiginlegum innri markaði."-Ójá segið mér þetta er fjölmenningarsamfélag sem gætir jafnræðis í málefnum útlendinga!

Sjálfsagt mál

Hvernig átti að fara leynt með þetta þegar vitað var að aðilinn fengi réttinn gegnum tillögu allsherjarnefndar þingsins?-það vantar bara við fáum þá ekkert að vita hvað gengur á þarna. Nóg vitum við þegar ekki-hvað er/hefur verið í gangi bak við tjöldin. Það hefði kannski mátt látið nægja að segja þetta væri tengdasonur einhvers ráðherra-en það hefði dugað stutt.

Af því sem ég sá og gat greint í Kastljósinu fannst mér þeir taka rétt á þessu-einfaldlega út af því þetta er tortyggilegt mál. Að menn séu að leggja sig fram um að veita einhverjum leyfi-sem uppfyllir ekki skilyrði og er ekki í neinni biðröð eins og allir aðrir hafa þurft að vera í. En svo heppilega vill til að aðili þekkir rétta manninn. 

Óska parinu velfarnaðar hvar svo sem það stendur í framtíðinni. Persónulega er mér alveg sama um hver fékk leyfið (eins lengi og er ekki glæpamaður)-mér finnst bara lítið um þá í kerfinu sem láta ekki allt ganga jafnt yfir alla sökum kunningskapar. Ég meina það, 'veiting með lögum' (því ekki uppfyllti aðilinn skilyrðin)? Er þetta ekki íslenska leiðin, setjum bara lög til að þjóna okkur-eins og góð lög um laun þingmanna.

Hvað er þá næst núna, mál við Moggann fyrir að fjalla um þetta og tilgreina allt um málið, fjárhæðir og nöfn?  Leiðinlegt það skuli ekki verið hægt að kaupa sig aftur í tímann...

Þegar ljóst var um þessi tengsl þá hefði átt að taka málið upp aftur og ganga frá því þannig að almenningur-væri sáttur um að málið hefði verið afgreitt á réttlátan máta. Hvað hefði þurft þá til-kæru(r), aðra búsáhaldabyltingu til að eitthvað yrði gert meira en að fjalla um málið (án þess að eiga á hættu að manni yrði stefnt). Geta aðrir Íslendingar farið þessa leið og beðið fyrir borgararétt handa nákomnum útlendingum  með lögum-það er þá fordæmi komið!

Vil biðja um bæklinginn um hvernig á að fara að þessu það kæmi kannski að notum seinna.

Kastljós sýknað

Vesælt hægvirkt kerfi

Þarf að segja meira. Tók langan tíma að koma breytingum á ríkisstjórn. Námsmenn í örðugleikum sem báðu um 'neyðarlán' til LÍN biðu í nokkra mánuði-þeir beðnir að sýna biðlund í neyð sinni. Almenningur fer fram á rannsókn og hér er talað um að gera eitthvað með haustinu-ég trúi ekki að það sé hægt að flýta þessu ef allir leggjast á eitt um að koma þessu í gegn-þýða, birta og leggja fyrir ríkisstjórn. Er það sama upp á teningnum hjá hinum Norðurlöndunum-í haust!

Óljóst hverju samningar við Tortola skila

Boðsbréf-um vegabréfsáritanir hjá Útlendingastofnun

Vinsælt hjá mér að blogga um málefni Útlendingastofnunarinnar-enda persónulega mikið á móti og er ekkert að fela það. En var að uppgötva eitt af mörgu sem mætti lagfæra. Á vefnum þeirra er þess getið að fyrir umsókn um vegabréfsáritun þurfi m.a. 'boðsbréf'. Ákveðinn aðili hafði ekki hugmynd um hvernig þetta ætti að líta út og hvergi er að finna 'staðlað' form á þessu á vef þeirra. Ég hef nú bent þeim á eitt og annað sem má lagfæra á vefnum en hef jafnan ekki fengið svör eða séð lagfæringar í framhaldi.

Á vef danska sendirráðsins í Tælandi sem sér um málefni fyrir Íslands hönd er sagan önnur-þar er ákveðið boðsbréf sem gerði er krafa um að fylla út og mikilvægt segja þeir að fylgi með umsóknum. Hér er síðan slóðin á vegabréfáritanir í Tælandi til Íslands ef einhver vill nýta sér og slóð á boðsbréf á ensku/dönsku. Að auki má benda á að þeir segja á utl.is að afgreiðslutími vegabréfsáritana er u.þ.b. 6 vikur. Nýjustu upplýsingar (20.maí 2009) segja að afgreiðslutíminn er 6-8 vikur segja Danir í það minnsta en hef grun um að þeir fylgi "leiðbeiningum" frá Íslandi í þessu. Ég mundi segja að 8 vikur rúmast ekki innan þess sem menn kalla "u.þ.b. 6 vikur"- 33% aukning! Þeir ættu að sjá sóma sinn í að hafa upplýsingar nákvæmari og ef þær hafa einfaldlega breyst þá að uppfæra tímanlega.